Της Βιολέττας Μπούσιου

«Αυτή είναι η ζωή, να μην ζεις μόνο για τον εαυτό σου.» Την άποψη αυτή του Μένανδρου, αρχαίου Έλληνα ποιητή του 4^ου αιώνα π.Χ.,  εφάρμοσε και εξακολουθεί να εφαρμόζει κατά γράμμα στην  ζωή του ο Τάκης Σιόβας, συνταξιούχος γιατρός,  πρώην Δήμαρχος Γρεβενών και διαχρονικά ενεργός πολίτης.

Και επειδή η ζωή νομοτελειακά κάποτε τελειώνει, ο Τάκης Σιόβας αποφάσισε να αφήσει σε όλους μας, ως παρακαταθήκη, «όλα τα οράματα και τους στόχους που έμειναν ανεκπλήρωτα», από την περίοδο της θητείας του ως Δήμαρχος Γρεβενών και ως Δημοτικός Σύμβουλος -τα οποία  ο ίδιος θεωρεί εφικτά και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να υποστηρίζει-  αγωνιζόμενος ακόμα για  την ευαισθητοποίηση των ιθυνόντων και της κοινής γνώμης,  με σκοπό την υλοποίησή τους.

Αυτή η αφοσίωση στον στόχο έκανε τον Τάκη Σιόβα συγγραφέα μετά από πενήντα δύο  συναπτά έτη, κατά τα οποία πρόσφερε τις υπηρεσίες του αρχικά ως κτηνίατρος και κατόπιν ως ακτινολόγος στην τοπική κοινωνία των Γρεβενών,  ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση για δώδεκα συνολικά έτη.

Το βιβλίο του, με τίτλο «ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ» Αναμνήσεις, Διηγήσεις, Σχολιασμοί, που το εκτύπωσε με δική του δαπάνη σε τυπογραφείο των Γρεβενών,  και το οποίο δεν διέθεσε προς πώληση αλλά το χαρίζει ο ίδιος  σε φίλους και ανθρώπους που εκτιμά, είναι μια κατάθεση ψυχής, μια ζωντανή αναδρομή στη ζωή του, που αρχίζει το 1937, και στο οποίο καταγράφει -μέσα από τις αναμνήσεις του- αυθεντικά  στιγμιότυπα από τον πόλεμο του ’40, από τον εμφύλιο, από τα γυμνασιακά του χρόνια, από την οικογένεια και τους φίλους του, από τις προσπάθειες που κατέβαλε ως Δήμαρχος να αναδείξει όχι μόνο την πόλη του αλλά και όλους τους απανταχού Γρεβενιώτες (που με την δράση τους τιμούν τον τόπο καταγωγής τους),  αποτυπώνοντας εν τέλει μια ζωντανή εικόνα της κοινωνίας Γρεβενών -της πόλης που υπηρέτησε δίνοντας κυριολεκτικά την ψυχή του ως Δήμαρχος- και που επιθυμεί διακαώς να ξεφύγει  από την απομόνωση και να αποκτήσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ελληνικής περιφέρειας.

Άλλωστε το φυσικό περιβάλλον της Πίνδου είναι εύλογο ότι δικαιούται μια Πανεπιστημιακή Σχολή Δασολογίας ή Δασοπονικής Επιστήμης και Ορεινών Φυσικών Πόρων στην πόλη των Γρεβενών που φθίνει, με την πάροδο του χρόνου, συνεχώς. Επιπρόσθετα, τα έρημα χωριά της ευρύτερης περιοχής μας δεν επιτρέπουν σε κανέναν μας  την πολυτέλεια του εφησυχασμού, αφού η ζωή μας αποδεικνύει καθημερινά ότι όλες οι ψευδαισθήσεις μας είναι επικίνδυνες.

Επιπλέον, η ανάσταση και τα θαύματα προϋποθέτουν πίστη στο στόχο και όχι προσωπική ιδιοτέλεια και ωραία λόγια.  Γι’ αυτό ο Τάκης Σιόβας,  με  «ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ» του, επιδιώκει την άμεση εγρήγορσή μας και εστιάζει, πρωτίστως,  στο χρέος μας ως μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών. Ο ίδιος αποτελεί αξεπέραστο πρότυπο ανθρώπου «καλού καγαθού» και ενεργού πολίτη. Ας τον μιμηθούμε!