Πήξαμε πλέον από όσους έγιναν ΞΑΦΝΙΚΑ ακομμάτιστοι, και μάς υποδεικνύουν ότι “στα Τοπικά δεν πρέπει να έχουμε υπόψιν την κομματική ταυτότητα”. Αυτά είναι λόγια ουτοπικά, και μάλιστα κίβδηλα.
Για να έχεις κουλτούρα συνεργασίας, και να είσαι ικανός να βλέπεις πέρα από το κόμμα που υποστήριξες, δε χρειάζεται να μην έχεις καμιά ταυτότητα. Χρειάζεται απλά να κατανοείς ότι μπορείς να συνεργαστείς – έχοντας συνειδητά τη δική σου – με ανθρώπους που έχουν διαφορετική ταυτότητα από εσένα (κάτι που είναι ιστορικό δεδομένο σε κάθε επιτυχημένη Κοινωνία). Στη βάση αυτή μπορείς να χτίσεις πραγματικές συνεργασίες, σε πλαίσιο αλληλοσεβασμού και ρεαλισμού.
Τελευταία, έχει εμφανιστεί μία “τάση” τάχα “υπεράνω κομματικών”, η οποία συνήθως εκφράζεται από τον χώρο που υπέστη μία καινοφανή πανωλεθρία στις εθνικές εκλογές, και ξαφνικά ανακάλυψε το υπερκομματικό, ενώ μέχρι το Μάιο επαναλάμβανε ανεπανάληπτες ύβρεις, προσωπικές προσβολές ή ακόμα και απειλές, προς όποιον δεν ήταν “δικός τους”.
Ας λείπουν αυτές οι όψιμες προτροπές. Τουλάχιστον από όσους κομματική ταυτότητα είχαν μόνο περιστασιακά/ευκαιριακά, και όσους δεν υπέστησαν ποτέ λοιδορία και ύβρεις για τις ιδέες τους, επειδή απλώς ποτέ δεν τις υπερασπίστηκαν ανοιχτά!
Στα Τοπικά αποφασίζουμε κατά συνείδηση, όπως και σε κάθε εκλογή. Η ταυτότητα του καθενός είναι δικό του θέμα, και όχι εργαλείο τρίτων.
ΥΓ. Υπάρχουμε κάποιοι – ίσως πολλοί – που παρά τον όποιο αγώνα τα προηγούμενα έτη, εγκλωβιζόμαστε και βρεθήκαμε χωρίς ταυτοτική(!) εκπροσώπηση στο επέρχομενο τοπικό επίπεδο. Και για αυτό θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες, μετά τις τοπικές εκλογές…
