Πριν την παράσταση άνοιξα βιαστικά το αντίτυπο μου, το σχολικό, της Αντιγόνης. 1984, η έκδοση του Γεράσιμου Μαρκαντωνάτου. Την Επτάπυλο πόλη, τον πόνο της, η μοίρα, το δίκιο, τα ανθρώπινα κρίματα. Τα συνάντησα ξανά τα λόγια, στο Καστράκι. Το θέατρο που άκουσε πολλές φωνές. Γεμάτο. Η πόλη όλη εδώ. Δίνει παρουσία σε ένα έργο που διδάχθηκε πρώτη φορά, για φαντάσου, μέσα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το φεγγάρι λειψό πάνω μας, τα δέντρα γύρω, μια κάφτρα τσιγάρου στην κερκίδα απέναντι. Τα παιδιά του 2ου Γενικού Λυκείου Γρεβενών μας συνεπαίρνουν. Δίνονται και η σιωπή τους τυλίγει, μέγιστο βραβείο. Ο χορός, οι πρωταγωνιστές, οι φωτιές οι αρχαίες. Κάπου ακούστηκε και η γλαύκα της Θεάς, σκορπώντας απλόχερα του Ποιητή τα αιώνια, τα άχρονα.
Θεατρική Ομάδα: Ἐξ ἁμάξης
Αντώνης Ν. Παπαβασιλείου
