3.2 C
Grevená
Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου, 2024

Πρέπει να διαβάσετε

myGrevena
myGrevena
Δεν είμαστε “φορείς ” της Τέταρτης Εξουσίας. Ο ρόλος μιας εφημερίδας είναι να αφουγκράζεται τους πόνους και τις χαρές ενός τόπου και των ανθρώπων του και αυτούς να διακονεί, να υπηρετεί τις ανάγκες τους, όχι να εξουσιάζει.

EΡΑΜΑΙ ΜΕΓΑ (ξανά και οπωσδήποτε)

Το μικρό δαχτυλιδάκι από το Καστρί Γρεβενών έκανε πάλι (και μπράβο του) το ντεμπούτο το.
Στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2Night Show» φιλοξενούμενος ο αρχαιολόγος και συγγραφέας Θεόδωρος Παπακώστας, Archaeostoryteller. Πρόσφατα είχαμε και παρουσίαση του βιβλίου του στα Γρεβενά.
Ρωτάει ο Γρηγόρης που μπορούμε να δούμε το δαχτυλίδι; Και ελπίζουμε εμείς πως σύντομα στα Γρεβενά θα έχουμε μια απάντηση. ‘Η σε μια έκθεση με μόνο αντικείμενο αυτό το εκπληκτικό εύρημα ή σε ένα (ακόμα καλύτερα!) μονοθεματικό μουσείο.
Το ξαναλέμε (και δεν θα βαριόμαστε να το λέμε:
“όλοι μας να καταλάβουμε (και μάλιστα οι φίλοι που διοικούν ή θα διοικήσουν) πως ο πολιτισμός δεν είναι κάποια «κουλτουριάρικη πολυτέλεια» για τα Γρεβενά. Είναι ο κύριος άξονας δημιουργίας που έχει, μα την αλήθεια την έχει, την δυνατότητα να ξελασπώσει ο τόπος από την δημογραφική ή όποια άλλη δοκιμασία. Να λάμψει η ιστορία μας, οι άνθρωποι μας, ο πλούτος των Γρεβενών μέσα από εκδόσεις, επισκέψιμες συλλογές και μουσεία, φρέσκες και τολμηρές δράσεις που και θα φέρουν και θα κρατήσουν κόσμο εδώ” .
*
(Παρακάτω το δημοσίευμα μας μετά την παρουσίαση του βιβλίου στις 26 Ιανουαρίου, εδώ στα Γρεβενά:
Αστράφτει στο κινητό, δις, το alert του καιρού. Εμείς αποφασισμένοι, έβρεχε ολίγον, πήγαμε στο Πρώτο Δημοτικό, το ιστορικό της πόλης μας κτίριο (άσε που σύσσωμη η λεγεώνα των απογόνων πέρασε από εκεί).
Εκεί λοιπόν απολαύσαμε για μια ώρα (θέλαμε περισσότερο!) τον Θεόδωρο Παπακώστα, τον μεσιέ Archaeostoryteller. Και είναι αυτό ακριβώς, ένας εξαιρετικός αφηγητής. Πιάνει τα σημεία στίξης της ιστορίας, της αρχαιολογίας, τις μικρές στιγμές, αυτά που είναι ανάμεσα στις αράδες και τα δείχνει στην δικιά μας διάσταση, την ανθρώπινη. Και είτε είναι η ιστορία από τον Ραμνούντα, ή ο βοσκός και η μοναξιά του στην “άκρη του κόσμου”, είτε οι τοιχογραφίες σε δωμάτιο στο Ακρωτήρι -όλα παίρνουν χρώμα, νόημα, τα αγγίζεις, σε αφορούν.
Είχα διαβάσει το πρώτο βιβλίο του. Χθες, κουβεντιάζοντας με τον Διογένη, τον μικρότερο γιο, ξεκίνησα και το “Αρχαιολογία αγάπη μου… “. Και…
ΥΓ… και τελειώνει με μια μικρή ιστορία, με μεγάλη αξία για μένα (αφήστε με να είμαι οικουμενικά τοπικιστής). Για το δαχτυλίδι από το Καστρί Πολυνερίου, νομού Γρεβενών παρακαλώ, με την επιγραφή ΕΡΑΜΑΙ ΜΕΓΑ. Αγαπώ πολύ.
Εγώ φταίω που το ονειρεύομαι σήμα και λογότυπο του τόπου μου, των Γρεβενών;
Το ονειρεύομαι σε κεντρική θέση, δίπλα στην Ηρακλιώτισσα, σε μουσείο εδώ στα Γρεβενά.
Γιατί;
Για ένα παραπάνω χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών μας).
***
Αντώνης Ν. Παπαβασιλείου

 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις