Θεωρούμε ασφυκτικά πλέον ότι πολιτεύεται όποιος ζητά την εκλογή του σε θέσεις του πολιτεύματος. Αυτή η αντίληψη ίσως είναι και η γενεσιουργός αιτία των πολιτικών μας προβλημάτων. Η πολιτικοποίηση του ατόμου είναι στην πραγματικότητα η ενεργοποίηση μίας και μόνο ιδιότητάς του: αυτής του πολίτη. Πολιτεύεται άρα όποιος ασχολείται με τα κοινά προβλήματα και ζητήματα.
Ποιες θα μπορούσαν όμως να είναι οι αξίες και τα κίνητρα μιας τέτοιας ενασχόλησης, -Η προσωπική φιλοδοξία της κοινωνικής καταξίωσης; -η κοινωνική προσφορά; -ο βιοπορισμός; -ο εθισμός στη συγκέντρωση εξουσίας; -το προσωπικό συμφέρον σε όποια διάσταση; -η συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν τον τόπο;
Συμμερίζομαι απόλυτα μια άποψη που διάβασα τελευταία και δανείζομαι: “Η ενασχόληση με τα κοινά προϋποθέτει την απόταξη οποιουδήποτε προσωπικού συνδρόμου, είτε αυτό λέγεται όφελος είτε λέγεται βίτσιο. Η μη ενασχόληση άλλωστε αποτελεί μία επιλογή. Τι παραπάνω χαρακτηρίζει άλλωστε την δημοκρατία, παρά η συνεχής πάλη μεταξύ απόψεων, είτε ακραίων είτε κοινότυπων, με μοναδικό σκοπό την επιλογή της βέλτιστης. Και ο σκοπός αυτής είναι να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ιδανική κοινωνία.”
Κλείνω με την προσωπική μου απάντηση. Πολιτεύομαι για τον άνθρωπο. Αυτόν που αγάπησα καθημερινά στον πολυάσχολο εργασιακό μου χώρο. Αυτόν που με καταξίωσε κοινωνικά. Αυτόν που πιστεύει ότι ο ρόλος μου είναι πέρα από μια σχέση εμπορικής συναλλαγής. Για αυτόν που θα εκτιμήσει την προσπάθεια μου και τη δαπάνη της προσωπικής μου οντότητας Μα και για κείνο που θα κρίνει αβασάνιστα τις παραλείψεις και τα λάθη μου Που θα με χρεώσει όλες τις ευθύνες της επικαιρότητας επειδή αγάπησα την ευθύνη….
Δική σας
Δέσποινα Μπάκα
Οδοντίατρος
