Τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού, που διεξήχθη το 2021, ανακοινώθηκαν πρόσφατα. Με την επιπολαιότητα που μας διακρίνει τα προσεγγίσαμε επιφανειακά σημειώνοντας τις κατά τόπους μεταβολές και τις επακόλουθες αυξομειώσεις του αριθμού των εκλεγομένων βουλευτών, ωσάν αυτό να ήταν το πλέον σημαντικό! Δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσοι επακριβώς, επιστήμονες και λοιποί, ανεζήτησαν εργασία εκτός της χώρας κατά τη δεκαετία, μετά την προηγούμενη απογραφή. Ίσως δεν είναι και τόσο σημαντικό για τη χώρα παρά μόνο για τις οικογένειες των ξενιτεμένων! Μάλλον δεν μας άγγιξε διόλου η πρόβλεψη, με βάση τη στατιστική των πληθυσμών, ότι οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της χώρας θα είμαστε στο τέλος του αιώνα περί τα 6,5 εκατομμύρια. Γιατί να μας αγγίξει, αφού εμείς, κατά πλειοψηφία, ζούμε το σήμερα παραδομένοι στον ευδαιμονισμό; Βέβαια σημαντικό μέρος συμπατριωτών μας πασχίζει πλέον να επιβιώσει μη έχοντας τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε πιεστικές ανάγκες, όμως οι έχοντες σπάνια εξέρχονται από το κέλυφος της φιλαυτίας. Μετά από μένα ο κατακλυσμός, αναφώνησε κάποιος Λουδοβίκος, βασιλιάς της Γαλλίας. Κάποιος απόγονός του και συνονόματος οδηγήθηκε στην λαιμητόμο.

Το δημογραφικό πρόβλημα, υπό τη μορφή της γήρανσης του πληθυσμού, είναι καυτό και οι αδιαφορούντες για την επίλυσή του ή οι απόγονοι αυτών υφίστανται συνέπειες οδυνηρές. Αδιαφορία, λόγω μαλθακότητας, επέδειξαν οι πρόγονοί μας, κατά τους ύστερους χρόνους του αρχαίου κόσμου. Συνέπεια αυτής ήταν η ευχερής κατάκτησή τους από τους επελαύνοντες Ρωμαίους, οι οποίοι επωφελήθηκαν επιπρόσθετα από την προαιώνια κατάρα της φυλής μας, τη διχόνοια. Επιφανείς Ρωμαίοι, μάλιστα κάτοχοι ελληνικής παιδείας, λοιδόρησαν τους προγόνους μας αποκαλώντας τους περιφρονητικά γραικύλους αντί γραικούς! Το έθνος μας αποδείχθηκε παντελώς ανίσχυρο να αντιτάξει αντίσταση στον κατακτητή. Απαξιώνουμε σήμερα να θέσουμε το ερώτημα: Τί θα γινόμασταν ως έθνος, αν δεν επερχόνταν η τρομακτική μεταβολή στην ιστορία των μεσογειακών λαών με την ενανθρώπιση του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και τη μεταφορά της πρωτεύουσας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη Νέα Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη.

Περιφρονούμε σήμερα, δυτικόπληκτοι, τη χιλιόχρονη αυτοκρατορία μας, υποταγμένοι στις ιστορικές ερμηνείες των ανθελλήνων Δυτικών και έχοντας υιοθετήσει το μένος των εχθρών της Εκκλησίας, τη διδασκαλία της οποίας βέβαια δεν γνώρισαν εκείνοι παρά μόνο τις παραχαράξεις αυτής στον δυτικό κόσμο. Η αυτοκρατορία αυτή, στην οποία εξ αρχής η νεοσύστατη Εκκλησία καθιέρωσε τις τοπικές γλώσσες και βέβαια σε μεγάλη έκταση την ελληνική, πολύ πριν καταστεί αυτή επίσημη κρατική γλώσσα, άντεξε σε λυσσαλέες επιθέσεις βαρβαρικών λαών, που επέλαυναν από Ανατολή, Βορρά και Δύση (Νορμανδοί, Φράγκοι και άλλοι) επί χιλιετία. Άντεξε όμως καθώς, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες, είχε θεμέλια γερά, την ευαγγελική διδασκαλία, η οποία θάλπει την οικογένεια, διατηρώντας την υγιή, ενισχύει τη συνάντηση με τον πάσχοντα πλησίον αναπτύσσοντας θαυμαστή κοινωνική πρόνοια και σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο μη επιτρέποντας τη διάκριση σε κληρονομικά ευγενείς, οι οποίοι νέμονται την εξουσία, και σε λαό υποτελή και δουλοπάροικο. Όμως και η αυτοκρατορία της Ρωμανίας έπεσε (επάρθεν). ΟΙ αποφεύγοντες την αυτοκριτική προβάλλουν ως λόγους τη βία των αλλεπαλλήλων βαρβαρικών φύλων, που επέδραμαν και τα πισώπλατα μαχαιρώματα δυτικών ηγεμόνων. Όμως κύρια αιτία ήταν και πάλι η δημογραφική γήρανση στα αστικά κέντρα και η τραγική κατάσταση των αγροτών, οι οποίοι υφίσταντο την άγρια εκμετάλλευση των κατά τόπους οικονομικά και πολιτικά ισχυρών. Είναι τραγικό αυτό που παραθέτει στο χρονικό της άλωσης της Κωνσταντινούπολης ο Γεώργιος Σφραντζής, υπασπιστής του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Οι γηγενείς αμυνόμενοι στα τείχη της Βασιλεύουσας δεν έφθαναν τους 5.000, ενώ κατά μετρίους υπολογισμούς ο στρατός των πολιορκητών δεν ήταν λιγότερος από 150.000, μεταξύ των οποίων και 30.000 «χριστιανοί» επιστρατευμένοι ή ελκυσθέντες από την «οσμή» των λαφύρων!

Την άλωση ακολούθησε μαύρης σκλαβιά, την οποία επιχειρούν να εξωραΐσουν σύγχρονοι αποδομητές της ιστορίας, Έλληνες κατά την ταυτότητα! Υπό τις φρικτές συνθήκες δουλείας αρκετοί πρόγονοί μας συνήλθαν και επανήλθαν στον δρόμο του Θεού υπομένοντες καρτερικά και αναμένοντες επί αιώνες το «ποθούμενο», τη λευτεριά τους. Είναι εκπληκτικό το ότι δεν ενέδωσαν όλοι στην πίεση προς εξισλαμισμό, βίαιο, προς επιβίωση, ή λόγω της αφόρητης καταδυνάστευσης. Και υπό τις φρικτές εκείνες συνθήκες διαβίωσης, πλείστες όσες οικογένειες υπήρξαν πολύτεκνες. Βέβαια κάποια τέκνα αρπάζονταν από τον κατακτητή ή για να στελεχώσουν τα γενιτσαρικά τάγματα ή για να «εμπλουτίσουν» τα χαρέμια. Όμως ο ελληνισμός άντεξε. Άντεξε, επειδή αντλούσε δύναμη και καρτερία από τη μητέρα Εκκλησία.

Την παράδοση της ρωμηοσύνης διέσωσε ο λαός μας επί αιώνα και πλέον, μετά την παλιγγενεσία, παρά τις μεθοδικές προσπάθειες της υποταγμένης στη Δύση πολιτικής εξουσίας, παρά την αποστασία των διανοουμένων και την νωχελική στάση της διοικούσας Εκκλησίας, που επέλεξε να συμβαδίσει με την Πολιτεία χωρίς διάθεση να στηλιτεύσει τα νέα ήθη, που εκείνη εισήγε στην ελληνική κοινωνία. Ο λαός μας παραδόθηκε κατά τη δεκαετία του 1960, όταν εκδηλώθηκε μικρή οικονομική ανάκαμψη. Ακολούθησε ο εθισμός στην κατανάλωση με τη διανομή και στον λαό μέρους των μεγάλων ποσών εκ του αλόγιστου δανεισμού. Ο ευδαιμονισμός οδήγησε στην απεμπόληση των παραδοσιακών αξιών, στην απαξίωση της παραδοσιακής οικογένειας και στην υιοθέτηση «ηθών», που από αιώνα και πλέον έφεραν τις χώρες της Δύσης σε έσχατη διαφθορά. Τον δρόμο αυτό της κοινωνικής παρακμής πορευθήκαμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες με άκρα συνέπεια και τώρα πληρώνουμε τις συνέπειές της. Η Ελλάδα γηράσκει με τρομακτικά επικίνδυνο ρυθμό! Ε, και; Μετά από μένα το χάος επαναλαμβάνουν οι σειρήνες της αποχαύνωσης. «Φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσομεν». Γι’ αυτό τα σκάνδαλα, γι’ αυτό η άγρια εκμετάλλευση, γι’ αυτό ένταση της φτώχιας μεταξύ του λαού.

Γι’ αυτούς, που φαίνεται κάπως να ανησυχούν, διατηρούν όμως πλήρη την εμπιστοσύνη τους προς τους ασκούντες την εξουσία, έρχονται οι «επαΐοντες» να τονίσουν καθησυχαστικά: «Μην ανησυχείτε, το έλλειμμα γηγενούς πληθυσμού θα αναπληρώσουν οι μετανάστες». Και με κάθε τρόπο μας ετοιμάζουν να ζήσουμε σε πολυπολιτισμική κοινωνία, την οποία προβάλλουν ως υποδειγματική για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, τους οποίους το διεθνές σύστημα εξουσίας συμπεριφέρεται ως ανδράποδα. Μάλιστα πρόσφατα στη σύναξη των αδηφάγων ορνέων της πλουτοκρατίας στο Νταβός της κλεπταποδόχου Ελβετίας, ο πρωθυπουργός κάλεσε τους μετανάστες να παραμείνουν στη χώρα μας, τονίζοντας ότι υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας! Η Ελλάδα συνοδοιπορούσα με την αλαζονική Δύση, που πριν από αιώνα πίστευε ακράδαντα στην ανωτερότητα του πολιτισμού της και διέσπειρε στους λαούς της τη βεβαιότητα της αφομοίωσης όλων των μεταναστών, θα υποστεί αναπόφευκτα τις συνέπειες της αφροσύνης. Οι μετανάστες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ιδίως οι μωαμεθανοί, δεν πρόκειται να αφομοιωθούν, αλλά θα επιβάλουν, κάποτε, ως πλειοψηφία, τα δικά τους ήθη. Και οι γηγενείς θα υποστούν οδυνηρές τις συνέπειες.

Κάποιοι εκδηλώνουν ανησυχία στο έπακρο τονίζοντας ότι ήλθε το τέλος του ελληνισμού. Όμως δεν είναι τόσο εύκολο να συμβεί αυτό. Θα επιβεβαιωθεί ο στρατηγός Μακρυγιάννης, που έγραψε: «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά”.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»