«Εκφράζω τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Δημοτικού Υπαλλήλου Άρη Παπατζήκα, ο οποίος έφυγε αιφνιδίως από τη ζωή, σκορπώντας τη θλίψη σε όσες και όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.
Υπήρξε άξιος εργαζόμενος του Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Αθλητισμού του Δήμου Γρεβενών, υπηρετώντας με εργατικότητα και συνέπεια και ξεχωρίζοντας για το ήθος, τον επαγγελματισμό και τη συναδελφικότητά του».
Γιώργος Δασταμάνης Δήμαρχος Γρεβενών
Η ήπειρός μας, μετά την τραγική εμπειρία του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα, έδειξε να συνειδητοποιεί την ανάγκη να επικρατήσει διαρκής ειρήνη, ώστε να μην επαναληφθεί η τραγωδία. Θεώρησαν όμως οι κρατούντες, ότι εξ ίσου αναγκαία είναι η επικράτηση και κοινωνικής ειρήνης στο εσωτερικό κάθε χώρας. Έτσι νομοθετήθηκαν μέτρα προς ανακούφιση των οικονομικά αδυνάτων, αδυνάτων όχι βέβαια λόγω ανικανότητας, αλλά λόγω της κοινωνικής αδικίας, που είναι σύμφυτη με τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, ιδίως το αστικό. Βέβαια σημαντική ώθηση προς τη θέσπιση μέτρων έδωσε το αντίπαλο δέος του κομμουνισμού, ο οποίος ισχυροποιείτο κατά τις πρώτες, μετά τον πόλεμο, δεκαετίες. Έτσι μορφώθηκε το κράτος πρόνοιας. Όχι βέβαια πως τα μέτρα συνετέλεσαν στην επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά οπωσδήποτε ήταν αρκετά ανακουφιστικά για τις οικογένειες με γλίσχρο εισόδημα.
Με την κατάρρευση του αντιπάλου δέους, περί τα τέλη του 20ου αιώνα, το καπιταλιστικό σύστημα έδειξε τις άγριες διαθέσεις του και κατά των προνομιούχων πολιτών των οικονομικά προηγμένων χωρών. Κύριο γνώρισμα των αποφάσεων των κυβερνήσεων στην έκταση της ευρωπαϊκής ηπείρου ήταν η περικοπή των κονδυλίων για την κοινωνική μέριμνα και η εχθρική αντιμετώπιση της λεγόμενης μεσαίας αστικής τάξης. Συνέπεια της πολιτικής αυτής είναι να ογκώνεται διαρκώς το ποσοστό των οικογενειών, που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας. Έκτακτο συμβάν όπως σοβαρή νόσος μέλους της οικογένειας ή επιχειρηματική αποτυχία φέρει πολλές οικογένειες σε κατάσταση σοβαρής ανάγκης. Η ισχύουσα πολιτική των επιδομάτων δεν λύει, απλά ανακουφίζει τους υποφέροντες από χρόνια ανεργία.
Ακόμη και κατά την περίοδο, που το κοινωνικό κράτος ήταν υπαρκτό, υπήρχαν φορείς, που έσπευδαν να συνδράμουν εκείνους, οι ανάγκες των οποίων δεν καλύπτονταν πλήρως από τα κοινωνικά μέτρα. Αναφέρω ενδεικτικά την Εκκλησία, την τοπική Αυτοδιοίκηση και διαφόρους φιλανθρωπικούς συλλόγους. Τώρα που αυξάνουν οι περικοπές των κονδυλίων κοινωνικής πρόνοιας, οι φορείς αυτοί καλούνται να εντείνουν τις προσπάθειές τους προς ανακούφιση των εχόντων οικονομικές ανάγκες. Βέβαια, κάποιοι εμμένουν στην άποψη ότι το χρέος είναι αποκλειστικά της Πολιτείας και δεν πρέπει να υποκαθιστούν άλλοι αυτήν στις υποχρεώσεις της. Πολύ ορθή η παρατήρηση, όμως δεν λύνεται το πρόβλημα του αναγκεμένου συνανθρώπου μας. Ίσως περάσουν πολλές δεκαετίες, αν όχι αιώνας, ώσπου να δούμε να αναγεννάται το κράτος πρόνοιας στον αστικό κόσμο.
Από τους φορείς, που προανέφερα, αξίζει να στρέψουμε την προσοχή μας στις πρωτοβουλίες προσώπων, που οργανώνουν συλλόγους και απευθύνουν εκκλήσεις προς τα φιλάνθρωπα αισθήματα των συνανθρώπων τους. Σε εποχή, που το πνεύμα ιδιώτευσης τείνει να καταστεί διάχυτο, η προσπάθεια υποστήριξης αναγκεμένων συνανθρώπων μας είναι άξια παντός επαίνου. Στα Γρεβενά πρωτοβουλία για την ίδρυση συλλόγου, με σκοπό την οικονομική στήριξη των αναγκεμένων συνανθρώπων μας, έχει αναλάβει εδώ και αρκετά έτη η πολύ αγαπητή μου, συμμαθήτρια στο Γυμνάσιο, Ευαγγελία Μπόγκια, η γνωστή ως Βαγγελίτσα. Στον σύλλογο δόθηκε το όνομα «Ελπίδα», ίσως για να δώσει το μήνυμα ότι, παρά την οικονομική κρίση, που αγγίζει αρκετούς, δεν μας έχει εγκαταλείψει η ανθρωπιά. Άλλωστε ο Χριστός εκτίμησε ιδιαίτερα την προσφορά από το υστέρημά μας.
Με την οργάνωση εκδηλώσεων και με εκκλήσεις προς γνωστούς και αγνώστους η Βαγγελίτσα κατάφερε να καταστήσει συνεργάτιδες πλήθος γυναικών των Γρεβενών, χωρίς βέβαια τη στήριξη των οποίων, δεν θα τα κατάφερνε μόνη της. Τις οδήγησε και αυτές από το εγώ στο εμείς. Και πρέπει να τονίσουμε ότι πολλοί είναι οι συνάνθρωποί μας, οι πρόθυμοι να υπηρετήσουν ευγενή σκοπό, αν δουν κάποιον να ηγείται, χωρίς διάθεση προβολής και, ιδιαίτερα, χωρίς ιδιοτέλεια. Βέβαια οι αναλαμβάνοντες τέτοιες πρωτοβουλίες γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν, ότι θα ευρεθούν και οι κακεντρεχείς, που θα «πετάξουν» την κουβέντα, που πληγώνει. Δεν πρέπει να πτοούνται. ΟΙ άνθρωποι πετροβολούν τα καρποφόρα δένδρα.
Εκείνο, που με συγκινεί προσωπικά είναι η διαφάνεια στη διαχείριση των χρηματικών ποσών, που εμπιστεύονται στην «Ελπίδα» οι Γρεβενιώτες του τόπου ή της διασποράς. ΟΙ απολογισμοί δημοσιεύονται στον τοπικό τύπο και ο καθείς λαμβάνει γνώση των ποσών, που προσφέρθηκαν, και πού διατέθηκαν αυτά.
Καθώς η κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, θα εντείνεται η προσπάθεια αυτή πρέπει να αγκαλιαστεί και από άλλες γυναίκες, μάλιστα της νέας γενιάς, καθώς πρέπει να προκύψει διάδοχο σχήμα.
Τίθεται το ερώτημα: Έλυσε η «Ελπίδα» το πρόβλημα; Η απάντηση είναι: ασφαλώς, όχι. Σ’ αυτήν προσθέτω την απάντηση, που έδωσε στο ερώτημα, ο μεγάλος φιλάνθρωπος του 20ου αιώνα και προστάτης των λεπρών, ο Γάλλος Ραούλ Φελλερώ: Δεν άλλαξα τον κόσμο, έκανα όμως ό,τι περνούσε από το χέρι μου, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος.
Εύχομαι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να στηρίζει τα μέλη του συλλόγου στο θεάρεστο έργο τους και να χαρίζει τόσο σ’ αυτά, όσο και στον σύλλογο μακροημέρευση.
Καλή Ανάσταση
Απόστολος Παπαδημητρίου
Παρήλθαν δύο περίπου χιλιάδες έτη από το συμβάν, το οποίο κατέστη ορόσημο στην παγκόσμια ιστορία, ώστε αυτή να διαιρείται πλέον στην προ και μετά Χριστόν εποχή. Βέβαια αυτό επετεύχθη σχετικά πρόσφατα, δηλαδή κατά την νεωτερικότητα, όταν λαοί, οι πρόγονοι των οποίων είχαν ασπασθεί τη νέα πίστη, κατέκτησαν μεγάλη έκταση του πλανήτη και επιχείρησαν να επιβάλουν τον «πολιτισμό» τους. Εδραιώθηκε η διαίρεση πολύ πρόσφατα με την τεχνολογική έξαρση, οπότε η χρονολογία γέννησης του Χριστού αποτέλεσε σταθμός μέτρησης του χρόνου για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Ούτε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ούτε μεταγενέστερα το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού έγινε καθολικά αποδεκτό από τους λαούς του πλανήτη. Μάλιστα η εμφάνιση νέας θρησκείας, του ισλάμ, έξι αιώνες μεταγενέστερα, συνετέλεσε όχι μόνο στην κάμψη της ιεραποστολικής προσπάθειας, αλλά και στη μεταστροφή στη νέα θρησκεία πολλών λαών της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας. ΟΙ λαοί της Άπω Ανατολής, της υποσαχάριας Αφρικής και της άγνωστης τότε Αμερικής δεν άκουσαν το χαρμόσυνο μήνυμα του θριάμβου της ζωής επί του θανάτου παρά πολύ αργότερα και υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες.
Το μήνυμα της Αναστάσεως παρέλαβαν από τους Αποστόλους του Χριστού απλοί άνθρωποι του λαού, αλλά και αξιωματούχοι και διανοούμενοι. Κατά τη νεωτερικότητα, οπότε στον κόσμο της Δύσης ισχυροποιήθηκε το κίνημα εναντίωσης στον φραγκοπαπικό ολοκληρωτισμό, η αμφισβήτηση της εγκόσμιας αυθεντίας επεκτάθηκε και σε αμφισβήτηση της αυθεντίας του Θεού, για να καταλήξει στην άρνησή Του. Αρχικά η απόρριψή Του υπήρξε δογματική, δηλαδή φιλοσοφική. Όταν η υλιστική φιλοσοφία κατέκτησε έδαφος στις αστικές κοινωνίες, υλιστές φιλόσοφοι αλλά και επιστήμονες, όχι από τους κορυφαίους, και αυτό αποσιωπάται, επιχείρησαν τον βιασμό της Επιστήμης και στη συνέχεια διακήρυξαν ότι αυτή αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει Θεός! Έπεισαν πολλούς και με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν και προστίθενται και άλλοι. Και εφόσον δεν υπάρχει Θεός, η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού συνιστά μωρία!
Υπήρχε όμως ένα μεγάλο αγκάθι για τους παντοίους υλιστές. Πώς ο «μύθος» έγινε αποδεκτός από πλήθος λαών και τελικά επικράτησε σε μεγάλη έκταση περί την λεκάνη της Μεσογείου; Οι υλιστές συνηθίζουν να απλοποιούν τα προβλήματα, που οφείλουν να λύσουν αποφεύγοντας την ενασχόληση μ’ αυτά. Έτσι καλύπτουν πλήρως τη διερεύνηση των κινήτρων εκείνων που διέδωσαν τον «μύθο». Πλην ενός εκ των ένδεκα κυρίων και πολλοί εκ των λοιπών Αποστόλων πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο. Κατάφεραν όμως να «εξαπατήσουν» εκατομμύρια άλλων «αφελών», που επίσης μαρτύρησαν. Το μαρτύριο αφήνει παγερά αδιάφορους τους αγωνισθέντες και αγωνιζόμενους να καταρρίψουν τον «μύθο» του Χριστού. Θέτω το ερώτημα: Πόσοι από αυτούς θα επέμεναν στις απόψεις τους, αν αναβίωνε η «Ιερή εξέταση» ακόμη και υπό κατά πολύ πιο ήπια μορφή, οπότε δεν θα διέτρεχε κίνδυνο η ζωή τους παρά μόνο η περίοπτη θέση τους, από την οποία εξασφαλίζουν άνετο οικονομικά βίο και ανθρώπινη δόξα;
Ο παπικός ολοκληρωτισμός υιοθέτησε αρκετά στοιχεία του ανελευθέρου ισλάμ, μάλιστα δείχθηκε σε περιπτώσεις πολύ αγριότερος. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την εξόντωση των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής από τους Ισπανούς κατακτητές. Μπορεί σήμερα το Βατικανό να βαυκαλίζεται ότι οι απόγονοι, όσων επέζησαν, ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία του Πάπα, όμως η αλήθεια είναι ότι πολλοί από αυτούς έχουν ως θρησκεία ένα κράμα θέσεων χριστιανικών και άλλων από θρησκείες των Ινδιάνων ή των Αφρικανών, τους οποίους οι αποικιοκράτες μετέφεραν υπό φρικτές συνθήκες στη νέα ήπειρο. Δεν υπήρξε βέβαια καλύτερη η συμπεριφορά έναντι των Ινδιάνων από τους προτεστάντες αποικιοκράτες στη Βόρεια Αμερική. Εκεί ελάχιστοι Ινδιάνοι επέζησαν. Και οι κατακτητές διακήρυσσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είχαν στερήσει από τους ευρωπαϊκούς λαούς οι υπέρμαχοι της φεουδαρχίας, κοσμικοί και θρησκευτικοί ηγέτες!
Μετά την άγρια αρχική σύγκρουση του Βατικανού με τους αποστάτες διαμαρτυρόμενους, κατά την οποία χύθηκε άφθονο αίμα, επήλθε συμβιβασμός και σήμερα συμβιώνουν ειρηνικά αποδεχόμενοι τον «πολιτισμό» του αστικού καθεστώτος. Αυτός γεννήθηκε από την προτεσταντική μήτρα. Κύρια γνωρίσματά αυτού είναι: Η αίσθηση της ανωτερότητάς τους, η οποία στην υπέρτερη έξαρσή της έφθασε στον φυλετισμό (ρατσισμό) και στην ευγονική, που έδωσε πικρότατους καρπούς στα ναζιστικά ερευνητικά εργαστήρια. Σήμερα βέβαια, χωρίς να έχει εγκαταλειφθεί η αίσθηση της ανωτερότητας, αποσιωπάται, καθώς προέχουν άλλες ιδεοληψίες, όπως αυτός του αφανισμού των πολιτιστικών και εθνικών ιδιαιτεροτήτων και η επιβολή ενός υποπολιτισμού, που αφανίζει το ανθρώπινο πρόσωπο. Πάντως δεν έχουν την ελάχιστη διάθεση οι ισχυροί του πλανήτη να παραιτηθούν από την κυριαρχία τους επί των λαών, η οποία τους αποφέρει οικονομική ισχύ και εξ αυτής επιβολή, έχοντας ανθρώπους, πρόθυμους να τους υπηρετήσουν, με το αζημίωτο, σε κάθε χώρα. Στην απληστία τους, καθώς τείνουν να εξαντληθούν τα υπερκέρδη τους από την καταλήστευση των χωρών των φτωχών λαών, στρέφονται και κατά των μέχρι πρότινος προνομιούχων λαών των αστικών κοινωνιών στραγγαλίζοντας δικαιώματα, μειώνοντας το εισόδημα και προωθώντας στο έπακρο τη διαφθορά, ώστε να οδηγήσουν τις κοινωνίες στην κατάρρευση.
Ο κόσμος της Ορθοδοξίας πέρασε από πλείστες όσες δοκιμασίες, κατά τους αιώνες ανόδου των δυτικών βαρβάρων ή εκβαρβαρισθέντων λαών. Το ισλάμ επέτυχε στην Ασία και στην Αφρική όχι μόνο να ανακόψει την ιεραποστολική προσπάθεια της Εκκλησίας, αλλά να επιβάλει τη νέα πίστη δια της βίας ή μη σε πλήθος λαών, που κατέκτησαν χώρες με ορθοδόξους λαούς. Οι Σελτζούκοι και Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν τους Ρωμηούς Έλληνες, Αλβανούς, Νότιους Σλάβους και Ρουμάνους. Οι Μογγόλοι και οι Τάταροι τους Ρώσους. Επωφελήθηκε και το Βατικανό να αρπάξει μέρος του ορθοδόξου ποιμνίου με τη βία ή μη στην κατακτημένη από τους Πολωνούς Ουκρανία, στην Πολωνία και στην κατακτημένη από τους Αυστριακούς Τρανσυλβανία. Όταν όμως η Ρωσία ελευθερώθηκε και κατέστη ισχυρή αυτοκρατορία δεν απέφυγε τον εντυπωσιασμό από τα ισχύοντα στη Δύση της Αναγέννησης. Ο τσάρος Πέτρος, εχθρικός προς την Εκκλησία, καλλιέργησε την ιδέα ότι αυτή οφείλει να υπηρετεί το μεγαλείο της αυτοκρατορίας. Έτσι κάποιοι μεγαλόσχημοι κληρικοί, αλλά και ιεραπόστολοι, ευτυχώς όχι όλοι, υπηρέτησαν στην Σιβηρία και στην Αλάσκα όχι τον Χριστό, αλλά τον τσάρο. Η Ρωσία πλήρωσε πολύ ακριβά τα ολισθήματα αυτά!
Εμείς αργήσαμε πολύ να αποκτήσουμε την υποτυπώδη ελευθερία μας και έκτοτε ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι βιώνουμε υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας. Η μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης παραμένει αιχμάλωτη και πονούμε όχι τόσο για την τουρκική πολιτική, όσο για την υποταγή της στους δυτικούς κυριάρχους. Αυτή οδηγεί, σε συνδυασμό με την εθνικιστική πολιτική της Εκκλησίας της Ρωσίας σε συγκρούσεις, που διχάζουν το ορθόδοξο ποίμνιο σε εποχή, που ο δυτικός κόσμος δοκιμάζεται από το υπαρξιακό κενό και το ισλάμ ορθώνεται απειλητικό αισθανόμενο ότι με την πάροδο του χρόνου κατακτά έδαφος τουλάχιστον αριθμητικά.
Έχει τόση ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος από ελπίδα, καθώς δείχνει έντονα απογοητευμένος από τους ενδοκοσμικούς σωτήρες. Και εμείς αισθανόμαστε ντροπή να σαλπίσουμε το κατ’ εξοχήν μήνυμα της ελπίδας, το μήνυμα του θριάμβου της ζωής κατά του θανάτου, το Χριστός ανέστη.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Το Χριστός Ανέστη έλαμψε στην Ευαγγελίστρια Γρεβενών, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γρεβενών κ. Δαβίδ με τους ιερείς του Ναού, σε μια μοναδική λειτουργία, μετά των αναστάσιμων κανόνων και τη χαρά της Αναστάσεως…
Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, ο Σεβασμιώτατος με τους ιερείς της Μητροπόλεως κατευθύνθηκε από το Επισκοπείο στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου τελέστηκε με Πασχάλια λαμπρότητα ο Εσπερινός της Αγάπης
Ένα όμορφο και δημιουργικό πρωινό είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι μικροί φίλοι συμμετέχοντας στο Πασχαλινό εργαστήρι που οργανώθηκε στον φιλόξενο χώρο της βιβλιοθήκης.
Αρχικά καλωσορίσαμε τα παιδιά και μιλήσαμε για τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, δημιουργήθηκε μια ζωντανή συζήτηση όπου οι μικροί μας φίλοι συμμετείχαν με ενεργό ενδιαφέρον. Αναφερθήκαμε στα έθιμα της Μεγάλης εβδομάδας το βάψιμο των αυγών το συμβολισμό τους, το κόκκινο πανί που απλώνουν στις βεράντες οι νοικοκυρές, τις περίτεχνες “περδίκες” που είναι ζωγραφική με ζεστό κερί πάνω στο αυγό. Επίσης, για άλλες τεχνικές βαφής με φύλλα, με κλωστές που αφήνουν ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα πάνω στα πασχαλινά αυγά και τις φυσικές βαφές που χρησιμοποιούσαν παλιά για αυτά.
Για τον στολισμό του επιτάφιου, την περιφορά του την Μεγάλη Παρασκευή και τα υπέροχα εγκώμια που ψάλλονται. Το πέρασμα των ανθρώπων κάτω από τον επιτάφιο εκφράζοντας την ευλάβεια και την πίστη μας, στον Εσταυρωμένο και να πάρουμε ευλογία, δύναμη και υγεία στη ζωή μας. Ακόμα είπαμε για το Μεγάλο Σάββατο που η θλίψη γίνεται χαρά και χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες και τα πυροτεχνήματα λάμπουν στον ουρανό γιορτάζοντας την Ανάσταση του Κυρίου. Και τελειώσαμε με την Κυριακή του Πάσχα μια μεγάλη γιορτή για όλους με στρωμένο τραπέζι στα σπίτια όπου κυριαρχεί το ψητό αρνί που συμβολίζει το Χριστό που θυσιάστηκε για εμάς, και το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή για τα έθιμα του Πάσχα αναφερθήκαμε και σε αυτά που λαμβάνουν χώρα και σε άλλες περιοχές της χώρας μας.
Στη συνέχεια περάσαμε στις κατασκευές που περίμεναν με πολλή όρεξη και χαρά τα παιδιά. Χρησιμοποιήσαμε ξύλο, σπάγκο, χάντρες, μοιράσαμε εικόνες με λουλούδια, αυγά , σαλιγκαράκι, πεταλούδες. Οι μικροί δεξιοτέχνες συγκεντρωμένοι στο έργο τους υπό τους ύμνους της Μεγάλης εβδομάδας, χρωμάτισαν με υπέροχα χρώματα, έκοψαν με λεπτομέρεια και δημιούργησαν ένα υπέροχο μόμπιλ του Πάσχα.
Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους όταν μας έδειχναν τα έργα τους. Με ανυπομονησία πέρασαν στη δεύτερη κατασκευή μας το βάψιμο του αυγού. Τα χρωμάτισαν με κόκκινο χρώμα τα σχεδίασαν με πολύ ιδιαίτερα σχήματα με πολλή υπομονή και μεράκι και έγραψαν ευχές. Τα συγκεντρώσαμε και τα τοποθετήσαμε σε ένα όμορφο καλάθι με υλικά της φύσης. Το πράσινο χρώμα ταίριαξε με τα χαρούμενα χρώματα και μας έδωσαν μια πραγματικά εντυπωσιακή εικόνα.
Οι μικροί μας φίλοι διασκέδασαν, χάρηκαν, δημιούργησαν, συνεργάστηκαν και απόλαυσαν ένα ξεχωριστό πρωινό. Τους ευχήθηκαμε καλή Ανάσταση με υγεία, ευτυχία και χαρά!!
Υλοποίηση δράσης: Θεολογία Ταρλατζή ,Ευαγγελία Καραμπερίδου, Πετρούλα Χατζή, Νικολέτα Ρεβύθη, Γεωργία Κοπάνου, Νέλλη Ασλανίδου.
Στα πλαίσια της διοργάνωσης από την ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Δυτικής Μακεδονίας και τον ΓΣ Δεσκάτης, σε συνεργασία με το Δήμο Δεσκάτης, των αγώνων δρόμων σε δημόσια οδό και ορεινού δρόμου, με την επωνυμία «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΙΑ 2023», την Παρασκευή 7 Απριλίου οι φοιτητές των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων έκαναν μαθήματα κλασικού αθλητισμού στα παιδιά των Δημοτικών Σχολείων και Γυμνασίου Δεσκάτης. Στις 8 Απριλίου 2023, ημέρα Σάββατο και ώρα 18.00 μ.μ.’, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Δεσκάτης, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με ομιλητές φοιτητές των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων και θέμα ομιλίας : Βιωματικές δραστηριότητες της ειδικότηταςκλασσικού αθλητισμού των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Δήμαρχος Δεσκάτης Δημήτριος Κορδίλας, ο οποίος ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τους φοιτητές των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, τον Πρόεδρο των ΤΕΦΑΑ Τρικάλων κ. Διγγελίδη Νικόλαο, καθώς και τους εκπροσώπους του ΣΕΓΑΣ που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση. Ευχαρίστησε επίσης τον Προέδρο της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας και Δήμαρχο Γρεβενών κ. Δασταμάνη Γεώργιο, καθώς και τον Αντιπεριφερειάρχη Γρεβενών Αθανάσιο Φωλίνα για τη συνεισφορά τους στη συνδιοργάνωση των Κωνσταντινείων 2023.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκτός από το Δήμαρχο και Δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Δεσκάτης,ο Προέδρος της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας και Δήμαρχος Γρεβενών κ. Δασταμάνης Γεώργιοςο οΑντιπεριφερειάρχης Γρεβενών κ. Αθανάσιος Φωλίνας, , ο Αντιδήμαρχος Γρεβενών κ. Τριγώνης Χρήστος, η Πρόεδρος του Δ.Σ. Γρεβενών κ. Τζουβάρα Φωτεινή, τα μέλη του Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣΒούλα Παχατουρίδου και Τασούλα Κελεσίδου ολυμπιονίκης, η ολυμπιονίκης Χριστίνα Γιαζιτζίδου, τα πρώην μέλη του Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ Αθανάσιος Ράπτης γενικός γραμματέας ΕΑΣ Δυτικής Μακεδονίας και Δημήτρης Χαχάμης και πλήθος κόσμου, που παρακολούθησαν με έντονο ενδιαφέρον τις κατατοπιστικότατες και άκρως ενδιαφέρουσες ομιλίες των παραπάνω ομιλητών.
Μετά το πέρας των ομιλιών ακολούθησαν βραβεύσεις.
Ο Δήμος Δεσκάτης βράβευσε τους: Δασταμάνη Γεώργιο, τον Διγγελίδη Νικόλαο και τη Βούλα Παχατουρίδου. Ο ΣΕΓΑΣ βράβευσε τον Δημήτριο Κορδίλα, Δήμαρχο Δεσκάτης, το Δασταμάνη ΓεώργιοΠροέδρο της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας και Δήμαρχο Γρεβενών, τον Αθανάσιο ΦωλίναΑντιπεριφερειάρχη Γρεβενών, την Πρόεδρο του Γ.Σ. Δεσκάτης Κατή Μαρία και τον Προπονητή του Γ.Σ. Δεσκάτης Κώστα Λαγιόκαπα.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
Στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τα 197 χρόνια από την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, εκπροσωπώντας τη Δημοτική Αρχή Γρεβενών στο πλαίσιο της αδελφοποίησης της Κοινότητας Σαμαρίνας Δήμου Γρεβενών με το Δήμο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, παρέστη το Σάββατο 8 Απριλίου 2023 ο Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Ζήσης Κιάκας, αποτίοντας φόρο τιμής στο Μνημείο των Σαμαριναίων, που έδωσαν τη ζωή τους για το ύψιστο ιδανικό της ελευθερίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις εκδηλώσεις συμμετείχαν μέλη του Συλλόγου Φίλων Φιλαρμονικής Γρεβενών «Ο Ορφεύς» καθώς και ο Σύλλογος Σαμαριναίων Κοζάνης, ο οποίος παρέλασε με παραδοσιακές στολές στην πόλη του Μεσολογγίου.
Γραφείο Τύπου Δημάρχου Γρεβενών
Ο Γιώργος Σιώμος γεννήθηκε το 1949 στη Λόχμη Γρεβενών και ζει στη Βέροια. Το νέο βιβλίο του «Όμορφα χωριά» αποτελείται από διηγήματα και ποιήματα που, κατά κύριο λόγο, σχετίζονται με τη φύση, καθώς και την απομόνωση, την ερήμωση των χωριών –ίσως και των ανθρώπων. Σκέψεις, συναισθήματα, αλλά και καθημερινές καταστάσεις και περιπέτειες περιγράφονται ανεπιτήδευτα στο βιβλίο. Όπως αναφέρει ο ίδιος, ο τίτλος θα ήταν πιο ειλικρινής αν ήταν «Έρημα χωριά».
– Κύριε Σιώμο, μιλήστε μας για το νέο βιβλίο σας με τίτλο «Όμορφα χωριά». Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στην καταγραφή της προσωπικής σας καθημερινότητας;
Το βιβλίο αυτό είναι συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου μου «Μικρά πεζά». Το δεύτερο μισό εκείνου, αναφερόταν κι είχε γραφεί στο διάστημα του πρώτου εγκλεισμού, λόγω covid. Από τις 7 Μαρτίου του ’20 ως τον Οκτώβρη του ’22, επέστρεψα στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στο χωριό Λόχμη των Γρεβενών. Επομένως, είναι η επιστροφή στην πατρίδα. Επιστροφή στην παιδική ηλικία. Είναι ανταποκρίσεις από τη μόνωση, από την ερημιά, τη μοναξιά. Κείμενα ακρωτηριασμένα που επεδίωκαν την επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους που ζούσαν κι αυτοί σε παρόμοιες ή και χειρότερες συνθήκες. Μικρές κραυγές. Κείμενα για την ερήμωση της υπαίθρου, την εγκατάλειψη. Σημειώματα ναυαγού σε μπουκάλια πεταμένα στη θάλασσα. Τα «Όμορφα χωριά» είναι ο τίτλος μιας από τις ιστορίες του βιβλίου. Ευφημισμός. Το σωστό είναι «τα έρημα χωριά».
Καμιά πρόθεση δεν είχα για να καταγράψω την προσωπική μου καθημερινότητα, η οποία δεν ενδιαφέρει κανέναν κι από μόνη της είναι αδιάφορη. Τα αισθήματα εξαιτίας του εγκλεισμού και της απομόνωσης γιγαντώθηκαν από την ερήμωση και την εγκατάλειψη της υπαίθρου. Γι’ αυτή την ερήμωση αποπειράθηκα να γράψω. Αν τα κατάφερα, ή όχι, είναι άλλη υπόθεση. Κάθε σπίτι είχε έξι-εφτά παιδιά. Τώρα τα μισά σπίτια είναι κλειστά και στα ανοιχτά μένει ένας ή, το πολύ, δύο γέροι. Υπήρχαν χίλια-χίλια διακόσια γιδοπρόβατα και σαράντα βόδια. Τώρα ούτε ένα αρνί, ούτε μια πατημασιά βοδιού. Λες και κάποιο χέρι έσβησε μ’ ένα σφουγγάρι την παιδική μας ηλικία.
– Ποιου λογοτεχνικού είδους αναγνώσματα προτιμάτε; Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που ξεχωρίζετε για το στυλ της γραφής τους;
Προτιμώ τα σύντομα, τα μικρά κείμενα, ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια. Ό,τι έχεις να μου πεις, πες το μου, μην με κουράζεις με πεντακόσιες σελίδες. Ζούμε την εποχή της ταχύτητας, 
του πυκνού χρόνου. Υπάρχουν άπειρες πληροφορίες από άπειρες πηγές. Δεν είμαστε στον παλιό καιρό που οι αναγνώστες αδημονούσαν πότε θα δημοσιεύσει ο Ντοστογιέφσκι ή ο Τσβάιχ. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας αλλά και στην εποχή της γραφής. Ο καθένας ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να γράψει κάτι και να διαβαστεί αμέσως από πέντε, δέκα, εκατό αναγνώστες. Τι πιο δημοκρατικό; Τι πιο θαυμάσιο;
Πολλών ποιητών και πεζογράφων μου αρέσει το στυλ και η θεματολογία τους. Αν είναι να ξεχωρίσω οπωσδήποτε κάποιους, θα έλεγα τον Εμπειρίκο για το στυλ και τον Βύρωνα Λεοντάρη για τα θέματά του.
– Τα διηγήματά σας έχουν τη μορφή προσωπικού ημερολογίου. Ωστόσο, πώς εσείς ο ίδιος θα χαρακτηρίζατε τη γραφή σας;
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια για να πας στη Λόχμη, έπρεπε να βουτήξεις στη λάσπη μέχρι τα γόνατα. Τώρα, με την πρώτη νιφάδα, έρχεται το εκχιονιστικό μηχάνημα και επί πλέον έχεις στην τσέπη σου το μαγικό κουτί, το κινητό τηλέφωνο που σε ταξιδεύει σ’ όλον τον κόσμο. Μπορείς να μην εκφραστείς με κάποιον τρόπο, όταν έχεις επιστρέψει στον φυσικό σου χώρο; Όταν η ματιά σου φτάνει στα τριάντα χιλιόμετρα; Όταν η φύση κελαηδάει;
Εκείνο που εμένα με ενδιαφέρει, είναι να κάνω κάτι απλό, να κάνω το τίποτα, κάτι.Όπως είναι η καθημερινότητά μας, απλή. Να σπάσω τη ρουτίνα. Να τεμαχίσω τον χρόνο σε μικρές-μικρές στιγμές που να προσφέρουν μια ικανοποίηση. Όχι τα μεγάλα προβλήματα, τα μεγάλα θέματα, οι παράξενες ή πρωτότυπες ιστορίες. Σαν τη νοικοκυρά που καθαρίζει το σπίτι της, πλένει τις κουρτίνες, κάνει ένα ωραίο φαγητό ή έναν χαλβά σιμιγδαλένιο και καλεί τις φίλες της για ένα καφεδάκι. Από όλα αυτά, παίρνει μια ικανοποίηση, όταν τα φτιάχνει. Πετυχαίνει μικρές νίκες. Ίσως και γι’ αυτό η γυναίκα που μένει μετά την εκδημία του ανδρός της ζει μια χαρά μόνη, ενώ ο άντρας που μένει μόνος πεθαίνει από αδράνεια και βαρεμάρα. Έκανα, λοιπόν, το τίποτα, κάτι και ρωτάτε πώς τα χαρακτηρίζω. «Κάτι» το λέω. Ήδη τα ονομάτισα στους τίτλους των κεφαλαίων του βιβλίου: «Ερημία», «Ερημιά», «Ήρθαν κάτι πεθαμένοι», «Οδυσσέας», «Το κέλυφος της πλήξης». Ενδεχομένως, να μην χωράνε στων Φιλολόγων τα καλούπια. Εσείς πείτε τα όπως θέλετε. Η ουσία είναι ότι πέρασα στιγμές ευτυχισμένες -σε συνθήκες εγκλεισμού και μόνωσης που προανέφερα- γράφοντας μικρά κείμενα που άλλοτε έπαιρναν την μορφή του πεζογραφήματος κι άλλοτε του ποιήματος.
– Σε μεγάλο μέρος του βιβλίου σας καταγράφεται η ζωή σας κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Πόσο επηρέασε τον ψυχισμό σας η περίοδος αυτή;
Ίσως είναι όπως το λέτε, αν και δεν είχα τέτοια πρόθεση, ίσως να μην κατάφερα να πω αυτό που ήθελα-κι αν σας έμεινε αυτή η εντύπωση, μάλλον δεν το κατάφερα- για την ερήμωση της υπαίθρου, για την εγκατάλειψη, για την μοναξιά, την απομόνωση, τη μονοτονία, την πλήξη, την ζωή μέσα στη φύση.
Σε μια περίοδο αναγκαστικού εγκλεισμού, σ’ έναν τόπο έρημο κι εγκαταλειμμένο, η γραφή των μικρών αυτών κειμένων ήταν η καταφυγή μου. Δεν ξέρω πώς θα την έβγαζα καθαρή χωρίς αυτά.
– Το ποίημα με τίτλο «Το κέλυφος της πλήξης» αποτελεί και τον τίτλο για όλο το κεφάλαιο που εμπεριέχονται τα ποιήματά σας. Μιλήστε μας για το νόημα του συμβολικού αυτού τίτλου.
Πριν από την καραντίνα, είχα γράψει διακόσια πενήντα τρίστιχα. Από το τρίστιχο που ακολουθεί:
«Το κέλυφος του νου
είναι μια φούσκα που κλείνει
μέσα της το φως».
Πήρα τη λέξη «κέλυφος» κι έντυσα την πλήξη που ζούσα. Ένιωθα σαν έμβρυο μέσα σε κέλυφος προστασίας, αλλά και περιορισμού. Ο τόπος, οι συνθήκες, η επιστροφή, η ζωή, όλα βρίσκονταν μέσα σε ένα κέλυφος, όπου είχε κράτος η πλήξη.
– Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας;
Τα πρώτα τρία βιβλία μου, «Ο κορυδαλλός», «Το παράπονο του Εμμανουήλ Παππά» και «Ο κόκκινος σπάγκος», είναι συλλογές διηγημάτων. Τώρα είμαι στη φάση των μικρών κειμένων-κατά κανόνα- χωρίς συγκεκριμένο θέμα ή πλοκή. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να ακολουθήσει. Με οδηγεί, δεν το οδηγώ. Για σενάριο, δεν φαντάζομαι. Ούτε και για μυθιστόρημα, το οποίο έχει άλλες απαιτήσεις. Χρειάζονται άλλα προσόντα που δεν τα διαθέτω.
Συνέντευξη: Στέλλα Τέλλιου
Σήμερα Τρίτη 11 Απριλίου 2023, στα Γρεβενά στην αίθουσα του ξενοδοχείου Αίγλη έγινε η παρουσίαση του εκλογικού ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Υποψήφιοι βουλευτές οι Γιώργος Καλαμάρας, Χρήστος Μπγιάλας και Φωτεινή Τζουβάρα.
Ενημερωτική ιστοσελίδα των Γρεβενών
ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τηλέφωνο: 24620 87772
Κινητό: 6978801227
E-mail: chronika@otenet.gr
© myGrevena, Powered by WEB66
