Σωτήρης Σαράκης
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 14ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1823
Σαν είδε ο Μάρκος πώς μοιράζουν τα χαρτιά
έσχισε πικραμένος το δικό του
τράβηξε προς τα πάνω, ιδού
το Καρπενήσι, γνώριζε
ο Μάρκος πού και πώς
το δίπλωμα απονέμεται
απαλλαγμένο απ᾽ τους ιούς του ευτελισμού του
και ο Φθόνος αλλού περπατεί
γνώριζε ο Μάρκος πως χωρίς
τούτη την επανάσταση χανότανε και η Άλλη
αυτή
που ολότελα συνεπαρμένος μόνο εντός της
ο Μάρκος ζούσε κι έβλεπε
το φως, ζούσε κι ανάσαινε
μέρες ήταν και πέρασαν, μήνας δεν συμπληρώθη
κι ο Μάρκος εβαρέθηκε, κι ο Μάρκος ελαβώθη
τότε
θρήνος μεγάλος έγινε μέσα στο Μεσολόγγι
όπως
ο κόσμος το τραγούδησε, όπως
χρόνους τριάντα κι εκατό μετά το τραγουδούσε
με την εκ βάθους απροσμέτρητου φωνή του
ο αδερφός μου ο Δημητράκης
σ᾽ εκείνη την απόκοσμη αγροικία μας, όπως
το τραγουδάμε ακόμα τώρα
κι όσο για εκείνα τα χαρτιά, κανείς
πια δε ρωτάει
ποιοι τα ᾽διναν, ποιοι τα ᾽παιρναν, κανείς
δεν τους θυμάται.
