Μὶ λιέει ἡ μπάρμπαζμ’ ἡ Ἀντώντς, τ’μέρα τὰ κόλιαντρα 2024. Ἦμαν κι γὼ κάναν κιρὸ κάνα δικατέσσιρα χρουνάκια. Ἦμαν πιδί. Ἅμ’ τώρα πααίνου σὶ λίγου στὰ ἰνηνταδγυό. Φαντάσ’, πῶς τρανεύ’ ἡ ἄνθρουπους! Ἰτότι ἁπ’λὲς ἔβγαλα ἰδώϊας ἀπάν’ στοὺ σβέρκου πίσου στοὺν κούτκα κάτ’ χουλκά. Μὶ πουνοῦσαν γιρά. Δὲν μπουροῦσα νὲ νὰ ξιαπλώσου, νὲ νὰ φέρου γυρουβουλιὰ τοὺ λιμόμ’. Ὀ ρὰ σὶ λέου, πουνοῦσα γιρά. Τὰ ψαχάτιψι ἡ μάνναμ’ μὶ τοὺ χέριτς, ἀμπουτὶ δὲν ἴγλιπνι κι μὶ λιέει, -Νὰ πααίντς, πιδίμ’, ἀπάν’ στ’Στέργινα. Αὐτὴν ξέρ’ ἀποὺ ἰλιάτσια. Θάρρουμ’ κι σὶ πεῖ καένα κι γλυτώσς ἀπ’ αὐτὸν τοὺν γιρὰ. Ἅμα εἶδα κιἀπόειδα κι γώ, ἔκανα ὅπους μεἶπι ἡ μάνναμ’. Πααίνου ἀπὰν’ στοὺ σπίτ’ τςΣτέργινας. Πααίνου, ἀλλὰ τὶ τοὺ θέλτς; ἀντράπκα νὰ βαραίσου. Στέκουμαν ἀμπρουστὰ σμπόρτα κι δὲν κουτοῦσα νὰ τ’βαραίσου κι νὰ σιβῶ μέσα. Ἦμαν ντὶπ ἀντρουπαλὸς κι πιδὶ ἄβγαλτου. Κάπουτι κι ἀλλότι βγαίν’ ὄξου ἡ Ἀφρουδίτ’. -Ὄϊ Ἀντών’, μὶ λιέει. Σὰν τὶ χαλεύς ἰδῶϊα σμπόρτα μας; Κι τ’λέου κι γὼ τοὺ βάσανουμ’, ἰά ἔτσια κι ἔτσια. -Ἔλα, μὶ λιέει, μέσα στ’μάνναμ’. Μπῆκα κι γὼ μέσα στοὺ σπίτ’. Τοὔειδι ἡ θχειάκου Στέργινα, ποῦ νἄξιρνα, ὅτ’ θὰ ‘νἔφκιανα κι πιθιρὰ ἀργότιρα! Κι μὶ λιέει, θὰ κάντι ἔτσιας κι ἔτσιας. Πήραμι μὶ τνἀδιρφήμ’ τ’Δημητρούλου λίγου ἀλεύρ’ κι νιρὸ καφτό, ἁπ’ χουρχούλαζι. Ἔφκιασάμι κουρκούτ’ κάπους πηχτή. ‘Νἔβαλάμι ἀπάν’ σὶ μνιὰ λουρίδα πανὶ κι ἀποὺ ἀπάν’ ἔρξαμι λίγου ζάχαρ’. Αὐτὸ τὄβαλάμι ἀπάν’ στὰ χουλκά. Ἦταν τοὺ φάρμακου. Αὐτὰ ζιστάθκαν καλὰ κι σὶ λίγου ἔσκασαν. Μὶ πῆραν σιακάτ’ σβάρνα τὰ ὄμπγυα. Ἔτσιας ἡσύχασι κι ἡ πόνουςμ’.
Αὐτόϊας τοὺ λέν’ θιρμουζύμαρου.
Ἄει κι χρόνια πουλλὰ ἀ κι καλὴ χρουνιὰ σὶ ὅλνους κι Δόξα Τουν. Ἡ κινούργιους νὰ μὴν ἔχ’ γιὰ κανέναν ντὶπ χουλκά. Καταλαβαίντι τὶ λουῆς. Ἰὰ Κύπρου, Γάζα, Συρία κι ὅπ’ ἀλλοῦ ἀνάβν’ τὰ χουντρὰ τὰ χουλκάτς ὅλ’ αὐτοὶ οἱ τρανοὶ οἱ χουλκιάειδις, μακριὰ ἀπ’ τιμᾶς κι ἀπ’ ὅλ’.
ἀρνιμα 27.12.2024 τ’ ἁηΣτέφαν’.
