Η Βόρεια Εθνική: Για την Βιβλιοθήκη της Κοζάνης

Η Βιβλιοθήκη μας δεν φυλάσσει θησαυρούς, αλλά είναι το φυλαχτό κι ο θησαυρός των τρόπων μας. Ούτε μεγάλη είναι ούτε μικρή, αλλά το μέγεθός της είναι το μέτρο μας. Ούτε “μοχλός ανάπτυξης” είναι, ούτε “κόστος” έχει, αλλά ξέρει όλη την οικονομία μας. Ούτε ιστορία έχει, ούτε ιστορία θα γράψει, αλλά είναι αυτή η ίδια όλη η ιστορία της περιοχής μας. Ούτε αξιολογείται ούτε αξιοποιείται, αλλά αξιώνει. Τα γράμματά της είναι για όλους, κι όλοι θα βρουν εκεί τα γράμματά τους.

Είναι μοναδική, γιατί είναι λίγες και πάντα μοναδικές οι βιβλιοθήκες στον κόσμο που ταυτίζονται στα αρχεία τους και τις συλλογές τους με την ύπαρξη μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ας μην την κοστολογούμε και την τιμολογούμε σαν επενδυτικό φάκελο, γιατί είναι σα να μετράμε με το δράμι νεκρούς κι αγέννητους. Ας μην την “εκσυγχρονίζουμε” διαρκώς με τα φασόν αποτυχημένων, γιατί είναι πολύ πιο σύγχρονη κι επίκαιρη από μπαγιάτικες δοξασίες τρίτο χέρι. Ας μην την κάνουμε μαγαζί – έχουμε χίλια νεο-μπακάλικα βραχείας γύρω μας, αυτή είναι μία κι άλλη η δουλειά της. Την έκανε πολύ καλά, για όσους την διάβασαν. Ας μην την βλέπουμε σαν ευκαιρία ή σαν πρόβλημα, όταν είναι ιερό δικαίωμα και προνόμιο.

Στην Βιβλιοθήκη της Κοζάνης δεν έχει προτεινόμενα και διαφημίσεις – όποιος πάει εκεί θα μάθει κάτι πολύτιμο για τον ίδιο: θα μάθει μόνος του τι θέλει να ξέρει για να μπορεί έπειτα να ξέρει τι θέλει. Λέγανε κάποτε για κρυφά σχολειά και τώρα να το, το πιο φανερό από όλα.

Αν μετέχουμε στην ίδια δεν θα είμαστε ποτέ μόνοι, αφού και ανήκει σε όλους και όλοι μας ανήκουμε σε ό,τι γράφει.

Αν γίνει εθνικό σημείο αναφοράς, μόνο καλό θα κάνει στην Ελλάδα. Στο δικό μου μυαλό θα είναι πάντα η Βόρεια Εθνική.

Αν ανοίξει τον διάλογο διεθνώς – γιατί κακά τα ψέματα είναι ίσως το μόνο που έχουμε να δώσουμε προς ανοιχτή μετάφραση – τότε θα συνομιλούμε στη γλώσσα όλου του κόσμου.

Αν.

Θα πρέπει πρώτα να είναι ανοιχτή και να την μάθουμε οι ίδιοι, πριν της ζητήσουμε τα ρέστα υποθέσεων.