Πιγνίδγια παλιά ἀ κι πουλὺ παλιά. Ἔτσια εἶνι ἡ ἄνθρουπους ἀπ’ ‘νἀρχὴ τςζουῆςτ’. «Φώτισ’ Θιοῦ κι προυμήθεια», ἀπ’ μ’ἴλιγι κάναν κιρὸ ἰκείνους ἡ ἁπλὸς ἄνθρουπους στοὺ Μπουδουσάκειου! Βλέπου τὰ ἰπρουχτὲ σνἰφημιρὶς τ’Ἀντών’ ΧΔΜ* φ1129-25.7.2025 σιλὶς 10 μνιὰ παλιὰ κιραμίδα. «Παῖς πεσσεύων». Θαρρῶ εἶνι οὐμουρφότιρου μὶ τςτόν’. Τὄγραφι ἡ Σουτήρς Γ. Ραπτόπουλους. Τ’βρῆκαν τοὺν Μάη 2025 στοὺ Καρπιρὸ τςΔισκάτας, κάθους ἔσκαβαν σ’ἕνα νουχτάρ’ οἱ ἀρχιουλόγ’ στοὺ λάκκου τ’Σούτσας ἁπ’ βγαίν’ στοὺ θκόμας τοὺ πουτάμ’. Εἶχι χαραγμένου μὶ κάνα γυφτουκάρφ’ ἢ κάνα σουγλὶ ‘νΤριώτα ‘πν’ἴλιγάμι ἰμεῖς τὰ πιδγιὰ στοὺ χουργιό. Τώρα ἰξιλιγμένα τ’λέν’ Τρίλιζα.
Ὡς ἰδὼ καλά. Ἀλλὰ ἰμεῖς ἰτότι εἴχαμι κι τνἸννιάρα. Ἀπ’ ὄξου ἀπ’ ν’Τριώτα ἔφκιανάμι κι ἄλλις δγυὸ τρανύτιρις Τριώτις κι ἕνουνάμι τςτέσσιρις τςμιριὲς στ’μέσ’ μὶ μνιὰ γραμμή. Κι ἂν κατάφιρνάμι νὰ βάλλουμι τὰ κιραμίδγια τὰ θκά μας τρία στ’μνιὰ μιριὰ κι δγυὸ στν ἀποὺ μέσα ἔφκιανάμι Δίπουρτου. Κἴλιγάμι Ἄει τὄφκιασάμι Δίπουρτου, ἢ Κλείνου-Κλείνου. Δηλαδὴ μνιὰ κατἰδῶ ἔφκιανάμι τριάρα. Κι μνιὰ κατ’ἰκεῖ κι πάλι ἔφκιανάμι τριάρα. Δὲν προυλάβισκνι νὰ φκιάης καντίπουτας ἡ ἄλλους.
Ἔτσιας ἤμασταν κι μεῖς ἰτότις Παῖδες πεσσεύοντες. Μὶ τὰ γκουργκόλια, ἢ σπαζμένα κιραμίδγια, ἢ τσιουκανίδις ἔπιζάμι αὐτάϊας τὰ παλιὰ τὰ πιγνίδγια. Χάραζάμι ‘νἰννιάρα μὶ κάνα κάρνου, ἢ κιραμίδ’ ἀπάν’ σὶ τσιμέντου ἢ σὶ καθαρὸ χῶμα μὶ κάνα τσιβί.
Ἀλλὰ κι κάθι Μιγάλ’ Παρασκιουβὴ οἱ παπποῦδις μας στοὺ χουργιό, τοὖχαν τάξιμου, δὲν ἔπιζαν χαρτχιά, ἀφοῦ ἦταν ἡ Χριστὸς καταῆς. Ἔπιζαν Τριώτα, Ἰννιάρα σὶ κάνα ἴσιου τσιμέντου ἢ καταῆς στοὺ χῶμα ἢ Γκιόσια ἀπάν’ στ’Γκιουσιαριά. Κάθουνταν στοὺ χῶμα μὶ τὰ ταλαγάνιατς κι τὰ σαϊάκιατς.
Ποὖνι ἀ ρὰ αὐτὸς ἡ κιρός, μάνναμ’;…. Πάει, μᾶς ἔφυγι.
Τιτράδ’ 30.7.2025 ἀρνιμα.
Ἀ ρά, τί νὰ τοὺν πῆς κιαὐτόν τοὺν ἔρμου;
*Χρονικά Δυτικής Μακεδονίας (Γρεβενά)
