Του Γιώργου Νούτσου*
Προεδρικό Διάταγμα 11/2025, ΦΕΚ Δ 194/15-4-2025
Καθορισμός κριτηρίων, τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της Χώρας με πληθυσμό κάτω των δύο χιλιάδων (2.000) κατοίκων, περιλαμβανομένων και των προϋφιστάμενων του 1923, καθώς και καθορισμός χρήσεων γης και γενικών όρων και περιορισμών δόμησης
Άρθρο 14 Χρήσεις Γης…
Παράγραφος ι. (41) “Εγκαταστάσεις προσωρινής υποδοχής και φιλοξενία προσφύγων μέχρι εκατό (100) ατόμων”….
Στην Β1 Ζώνη λοιπόν, των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων, προβλέπεται και επιτρέπεται (εφόσον απαιτηθεί) η δημιουργία εγκαταστάσεων για την φιλοξενία προσφύγων…ή λαθρομεταναστών αν επιλέγετε….!
Σε 16.000 χιλιάδες οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων , μπορούν δυνητικά κάποια στιγμή να εγκατασταθούν μέχρι 100 “πρόσφυγες”…
Δεν ξέρω αν μπορείτε να αντιληφθείτε την σημασία της πληροφορίας ! Χωριά ολίγων κατοίκων μόνο, σκεφτείτε, να δεχτούν ξαφνικά 100 “πρόσφυγες”. Δηλ 1.600.000 σε όλη την Ελληνική επαρχία !
Πριν , σκόπιμα επέλεξα να χρησιμοποιήσω τον όρο “δυνητική” εγκατάσταση, γιατί προδιαγράφω την απάντηση των αρμοδίων στο ερώτημα., που εκ των πραγμάτων θα τεθεί και θα χρειαστεί να απαντηθεί…Αυτό του αφανισμού των ελληνικών χωριών, της βίαιης αποπομπής των μονίμων ιθαγενών κατοίκων τους, του ανεξέλεγκτου φόβου για τη ζωή και την περιουσία, όσων επιλέξουν να παραμείνουν κλπκλπκλπ…
Πιστεύει κανείς, πως η πρόβλεψη στο σχετικό άρθρο, δεν υποκρύπτει προθέσεις ;
Δεν προετοιμάζει το έδαφος για αυτόν τον ιδιότυπο εποικισμό;
Δεν απαντά εκ προοιμίου με ένα τρανταχτό ΝΑΙ, στις προθέσεις για παράδειγμα των Γερμανών για επαναποστολή στην χώρα εισόδου (βλ. Ελλάδα) δεκάδων χιλιάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών ;
Κάνω μια light περιγραφή ενός υπό επεξεργασία σχεδιασμού, αποφεύγοντας προς το παρόν τους ακραίους, αν και ίσως άκρως αναγκαίους χαρακτηρισμούς για πρόσωπα, προθέσεις και πολιτικές…
Κρούω όμως τον κώδωνα και έγκαιρα επισημαίνω έναν δυνητικό κίνδυνο, που εφόσον προκύψει εν τοις πράγμασι, θα αλλάξει άρδην όλα όσα γνωρίζουμε για την ζωή στο χωριό και την Ελληνική επαρχία, που μέχρι τα σήμερα “προπαγανδίζει” παντού την δυναμική μιας ήσυχης, εναλλακτικής, ακίνδυνης, ποιοτικής και ευχάριστης, ικανής να δώσει ευκαιρίες σε παιδιά, έφηβους, νέους και μεγαλύτερους ακόμα, για να χτίσουν εδώ τις ζωές τους
Δεν μπορώ φυσικά να αποφύγω την προσωποποίηση των παραπάνω προβλέψεων, στα δικά μου έντονα βιώματα του επικρεμάμενου κινδύνου…
Σκεφτείτε τα Γρεβενά μας για παράδειγμα, με τους 100 και πλέον οικισμούς ή το Βόιο με άλλους τόσους ίσως και περισσότερους. Κάντε την αναγωγή για 100 μετανάστες να προστίθενται στην πληθυσμιακή δομή τους. Πως το βλέπετε; Πως το φαντάζεστε να λειτουργεί; Και τι στο κάτω κάτω απομένει τελικά;
Οι τοπικοί άρχοντες οφείλουν να επαγρυπνούν κι ότε ποτέ το πρόβλημα προκύψει, να αντιδράσουν άμεσα, συλλογικά και αποφασιστικά, εκτός, αν κάποιοι θεωρούν, πως αποδεχόμενοι πολιτικές αλλοίωσης της πληθυσμιακής μας σύνθεσης, η Ελλάδα θα αναταχθεί……..!
* πρώην δήμαρχος Γρεβενών / πολιτικός επιστήμονας
