Κυριακή Γρεβενιώτικη με ήλιο.
Αφού πήραμε την εφημερίδα μας, όρος απαράβατος της ημέρας, και με τον καφέ της πρωίας κουβεντιάσαμε για την νέα «Στέγη» (οι προετοιμασίες ξεκινούν από νωρίς), κατηφορίσαμε για το Διοικητήριο.
Τα ΓΑΚ Γρεβενών, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη, ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Γρεβενών και οι εκδόσεις Επίκεντρο μας πρόσφεραν μια έκπληξη: η παρουσίαση του βιβλίου του Ραϋμόνδου Αλβανού «Ο Ελληνικός Εμφύλιος. Μνήμες σε πόλεμο και σύγχρονες πολιτικές ταυτότητες».
Γιατί το λέω έκπληξη; Γιατί ακούσαμε ένα λόγο ζυγισμένο για ένα θέμα εκρηκτικό. Ήταν η ιστορία με μια ιδιότητα ιαματική. Ναι, ιαματική. Σαν στοιχείο βαθύτατα ανθρωπιστικό, κάτι που δεν είναι αυτονόητο. Χρειαζόμαστε αυτή την ιστορία που δεν παραμορφώνει, και ακούει τον άνθρωπο, δίνοντας του αφορμές να σκεφτεί. Δεν αποτελεί πολυτέλεια ένας τέτοιος λόγος. Αντίθετα, είναι ανάγκη για τις Δημοκρατίες. Να υπάρχει συνεννόηση και ας διαφωνούμε, μέσα από μια ηπιότητα που αντανακλά την κοινή ανθρώπινη φύση. Η ομιλία του κ. Αλβανού με έκανε να σκεφθώ πως θα ήθελα τα παιδιά μου να μάθουν ιστορία έτσι, να ακούσουν τους τριγμούς και τα πάθη, την βοή της Ιστορίας, μέσα από μια φωνή που ξέρει να αφηγείται και όχι να διχάζει.
Αντώνης Ν. Παπαβασιλείου
